ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΑΠΟΤΡΕΠΕΙ ΤΟΥΣ ΑΦΕΣΜΟΥΣ.ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΩΣ ΕΞΗΣ:Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται συστηματικά σε ορισμένες χώρες (Ρουμανία) και επιτρέπει στους μελισσοκόμους να δουλεύουν με τα μελίσσια τους χωρίς σμηνουργίες, με αποτέλεσμα να τρυγούν ανά μελίσσι μεγάλες ποσότητες μελιού (κυρίως από ακακία). Με ένα κατακόρυφο διάφραγμα χωρίζεται μελισσοστεγανά ο χώρος μιας κυψέλης τύπου Dadant(με έντεκα κηρήθρες) σε δυο χώρους με 5 και αντίστοιχα 6 κηρήθρες. Εκεί εγκαθίστανται δύο μελίσσια για να ξεχειμωνιάσουν. Στις αρχές Ιουνίου (για τις εδαφοκλιματολογικές συνθήκες της Β. Ρουμανίας) τα δυο μελίσσια έχουν συνολικά 8-9 κηρήθρες γόνου. Τότε το ένα από αυτά μεταφέρεται επάνω στο άλλο, ενώ ανάμεσα τους παρεμβάλλεται ένα βασιλικό διάφραγμα. Ο άδειος χώρος συμπληρώνεται με φύλλα τεχνητής κηρήθρας. Κατά τις 20 Ιουνίου βρίσκονται στο διπλό μελίσσι 14-16 κηρήθρες γόνου. Στο στάδιο αυτό σχηματίζεται μια μεγάλη παραφυάδα με την παλιά βασίλισσα με 10 κηρήθρες γόνου και μια κηρήθρα με μέλι και γύρη. Η παραφυάδα αυτή τοποθετείται σε πάτωμα, επάνω από το αρχικό,-διώροφο μελίσσι (Εικ. 5.1). Η βάση αυτού του πατώματος έχει μια τρύπα στο κέντρο, η οποία σκεπάζεται με ένα κομμάτι μελισσοστεγανό πλέγμα. Μια νεαρή βασίλισσα περιορίζεται με βασιλικό διάφραγμα στο πρώτο πάτωμα μαζί με μία κηρήθρα γόνου (μικρή παραφυάδα). Οι υπόλοιπες από τις δεκαέξι κηρήθρες γόνου τοποθετούνται στο δεύτερο πάτωμα, το οποίο προορίζεται να μετατραπεί βαθμιαία σε μελιτοθάλαμο, καθώς θα δημιουργούνται σε αυτό συνεχώς άδεια κελιά από την εκκόλαψη μελισσών και την αδυναμία της βασίλισσας να ωοτοκήσει πλέον σε αυτά. Από τη μεγάλη παραφυάδα στην κορυφή του τριώροφης αυτής σύνθετης κυψέλης οι παλιές συλλέκτριες επιστρέφουν από τη γνωστή τους είσοδο στο “ισόγειο” της τριώροφης αυτής σύνθετης κυψέλης. Αντίθετα οι καινούριες της συλλέκτριες οδηγούνται στο δεύτερο πάτωμα με τη βοήθεια της σανίδας Snelgrov.
